Persoonlijk verhaal
Gerda
Gerda is zelf jarenlang fotograaf geweest. Ook bij Ons Weekblad was ze meer dan 30 jaar de plaatselijke fotograaf. Ze werkte altijd met toestellen van Canon. Nieuwe technieken en toestellen proberen, waren haar echter niet vreemd. Maar ze is altijd liever actief achter de camera dan ervoor.
Ze heeft de stichting Gehandicaptenzorg Baarle opgericht en was zeer actief in WMO-beleid.
Kees, haar man was jarenlang ambtenaar bij de gemeente Baarle-Nassau. Beiden hebben een zeer groot engagement voor de samenleving.
Jacco, hun zoon is andersvalide. Hun zoon gaat naar de woongroep De Lichert. In het weekend gaat hij naar huis bij Kees.
“Je merkt dat zachte aanrakingen haar goed doen.”
Gerda had eerst de ziekte van Parkinson en later is daar dementie bij gekomen. Ze trilt heel veel. Het bezoek van Mimakker Geertje zorgt voor minder trillen. Zachtjes haar handen strelen, zorgt voor veel glimlach op haar gezicht. Masseren maakt haar rustiger.
Gerda zit nog maar pas in een rolstoel en kan niet zo goed meer spreken.
Kees en Gerda gaan veel wandelen samen. Op haar kamer staan veel foto’s van de kinderen. Kees gaat 3 keer per dag op bezoek bij haar.
Gerda maakte vroeger ook veel borduurwerk, ze maakte kleren, ze boetseerde poppen waarvoor ze verder de kleedjes maakte.
Gerda en Kees doen soms ook samen boodschappen, zodat ze bij het winkelgebeuren betrokken blijft.
